Bloemetjes buiten zetten, bloembed 2

De flowerpower deken begint al echt een dekentje te worden.

Siets doet iets: bloemendeken deel 2

Doordeweeks haak ik de bloemetjes, en die haak ik op zondag aan elkaar. De draadjes van het af hechten haak ik gelijk mee. Dat scheelt weer aan het eind.

Ik heb nu 6 rijen af. Ruim 60 bloemetje. Ik denk nog minstens 200 bloemen erbij te moeten maken. De kleine mop krijgt volgende week haar grote bed. Dan is ie zeker nog niet af. Misschien voor haar verjaardag, eind oktober?

Grote stappen...

Twee hele (hele, hele) snelle doe-het-zelfers, ideaal voor als je 2-jarige dochter in bed ligt te zingen omdat ze echt (echt niet mama) moe is.

Siets doet iets: snelle doe-het-zelfers

Om de overvloed aan haarspeldjes op te ruimen beplakte ik een canvas schildersdoek met stof en spande er wat lintjes overheen. Ik plakte de boel vast met een lijmpistool, maar waarschijnlijk is spuitlijm beter. Al was het maar omdat lijm uit een lijmpistool heel heet is (zoals mijn duim ondervond).

Siets doet iets: haarspeldjes opbergen

Ik kocht alle benodigdheden bij de action en daar vond ik ook leuke strijkemblemen. Ik streek er één op een rood shirtje dat ik in de la vond. Het strijken lukte zonder brandblaren.

Siets doet iets: strijkembleem op effen shirtje

Appeltje eitje

Ik kocht het boek 'easy peasy'. Het boek belooft een gezonde basis voor de allerkleinsten. Ik las het boek en was enthousiast. 

Siets doet iets: easy peasy review

Het boek begint met een hoofdstuk theorie met daarin de 7 foodrules:
- gun je kind een goede start, jij bent de basis.
- niet vullen maar voeden
- kies voor vers, onbewerkt en suikervrij
- green up (eerst groente dan fruit)
- je hoeft niet perfect te zijn, wel goed voorbereid maak van eten een rustig ritueel: aan tafel!
- voorkom emo-eten

So far, so good... Bovenstaande regels kan ik alleen maar onderschrijven. Wie wil zijn kind nou niet de best mogelijke start geven. Dus manlief werd op pad gestuurd met een boodschappenlijstje (zo doen wij dat) vol biologisch, noten en groenten en zonder zoetigheid.

Al snel begin het echter te knagen. Op de groente en de noten, maar ook in mijn hoofd. Vooropgesteld, veel van de 'regels' pas ik al toe. We eten aan tafel en ik hou niet van pakjes en zakjes. Maar nu vond ik dat ik doorsloeg.  Bij alles wat we aten vroeg ik me af of het gezonder kon. En dat was niet de bedoeling.

Natuurlijk wil ik mijn kinderen zo gezond mogelijk laten eten. MAAR (daar komt ie) ik wil meer dan dat.

In de eerste plaats wil ik mijn kinderen een ongecompliceerde houding tegen eten meegeven. Met name mijn dochter. Te veel vrouwen (en meisjes) zijn bezig met lijnen (iets wat in mijn ogen pas echt ongezond is).
Ik wil mijn kinderen meegeven dat eten gezellig is, gezond is en lekker is. En ik denk dat je dat alleen aanleert door het voor te doen. Dus door samen lekker te eten en door ze te leren dat een keer patat prima en lekker is, als je de dag daarna maar weer worteltjes eet. Ik denk dat het moeilijk is dit vol te houden als je continue bezig bent gezond te eten.

Daarnaast hoop ik mijn kinderen wat mee te geven over duurzaamheid. Je moet niet alleen goed voor jezelf zorgen, maar ook voor de wereld om ons heen. In dat kader geef ik ze liever een boterham met kaas (die we zelf bij de boer halen), dan gojibessen uit de Himalaya.

Tot slot, ik kan niet alles. Ik wil mijn kinderen opvoeden tot gelukkige, sociale individuen. Ik wil dat ze leren rekening te houden met anderen, hun best doen op school, hun zwemdiploma halen en nog duizend andere dingen die je nodig hebt in je leven.
Daarnaast heb ik zelf ook nog een leven.

Vest met zonder mouwen

Twee jaar geleden haakte ik een poncho voor ons (toen nog baby)meisje. Ideaal, zo'n vest met zonder mouwen, geen gewurm met die kleine armpjes, als het iets kouder is trek je het zo over je hoofd. De baby poncho is veel gedragen, maar nu echt veel te klein.

Siets doet iets: een meisjesponcho

Dus haakte ik een nieuwe. Ietwat geïnspireerd door de kleuren van de bloemendeken en de bloemenketting die zij eraan maakte.